BEYNİMDEKİ BIÇAK
Ben iki göz gördüm
İçinde ne derin hülyalar
Düşsen çıkamazsın
Öyle dipsiz uçurumlar
Beynimde bir bıçak vardı
Baktın mıh gibi saplanmış
Yarabbi nasıl bir renk deryası
Baktım aklım sevdaya bulanmış
Kan akıyordu
Fikrimden aşağı
Canım acıyordu
Alevli hareli
Bakışlarınla
İçim yanıyordu
Heykel gibi yüzün vardı
Yanında kahredici gülüşün
Tenine bal rengi çökmüş
Kendisi güzelleşmiş güneşin
Omuzlarına dökülen
Şelale saçlarınla
Tel tel eriyen bendim
Yok olmaya doğru gidişin
Ama geç gelen baharda
Böyle sürmezdi olmazdı
Daha fazlası tükenişin
En iyisiydi kaçmak
Yangın yeri gözlerinden kurtulmak
Zaten hiç bakamadım içinden
Yalnızca seni seyrettim gözlerinden
Bir hamlede silkindim
Çektim çıkardım bıçağı
Sildim yüreğimden
Durmadan akan kanı
Evet yok ettim seni
Öldürdüm hayalimde
Yalnız
Hatıran hep benimle kalacak
Aşkın gecikmiş bir vaktinde
